This direction of work is shaped by the background of Mirëjeta Simitçiu. She is an Architect born in Prizren, Kosovo, who completed her Bachelor's studies at the University of Prishtina and her Master's degree at Trakya University, Turkey. Through her experience in architecture, interior design, and architectural heritage, Mirëjeta has reflected on the relationship between humans and nature and how contemporary architecture often distances us from it. These reflections guided her toward a language where art, environment, humans, and architecture meet and create a bridge that reconnects people with the natural environment. This collection explores the subconscious, a space where art becomes the language of the unconscious, where layers of color speak of inner memory, where light and darkness meet, and where humans confront their own origin. Through primitive forms and organic reliefs, the artworks invite us to reconnect with nature — and, through it, to return to ourselves. In this quiet act of remembering, something within us begins to awaken: a sense of being renewed, where what once was does not disappear, but shifts, softens, and transforms. A quiet rebirth. Each work within OrigiNova represents a process: from the depths of the subconscious, to awakening, to transformation, and finally to the return to origin.
The Depth of Sleep marks the place where everything begins in silence. Here, matter is still unformed, wrapped in the soft darkness of the subconscious. It is the phase where form does not yet know what it is — it only breathes quietly, holding the potential of what will one day emerge. This cycle embodies the first terrain of Origin, where the earliest impulses take shape. The layers shift softly, reminding us that transformation always begins deep within.
In The Awakening Cycle, the subconscious begins to stir. A quiet inner impulse breaks through stillness, and form starts to find direction. Colors open like the first light searching for its way upward. This cycle reflects the birth of awareness — the moment when something within us begins to shape itself and seeks to emerge. It marks the phase where what was hidden becomes visible.
Rebirth is the return to origin — the inner center where every transformation breathes. Here, memory rises like hidden islands within the subconscious, and matter begins to choose its own shape. This cycle represents the moment of returning to oneself, where the old does not vanish but reshapes itself into something new. Rebirth is a silent dialogue between memory, body, and nature.
The Cycle of Transformation reveals the inner movement that reshapes matter. Layers unfold, water shifts, the inner air pushes gently through — until a new body is formed. Here, darkness transforms, light returns, and the process of rebirth completes itself with a new form. It is the phase where everything that has happened within becomes visible on the surface.
Kjo qasje lidhet me formimin dhe përvojën e autores së ekspozitës - Mirëjeta Simitçiu. Mirëjeta është arkitekte e lindur në Prizren, Kosovë. Ajo i ka përfunduar studimet Bachelor në Universitetin e Prishtinës dhe studimet Master në Trakya University në Turqi. Gjatë punës së saj në arkitekturë, dizajn të brendshëm dhe trashëgimi kulturore arkitekturore, ajo ka reflektuar mbi marrëdhënien e njeriut me natyrën dhe mënyrën se si arkitektura bashkëkohore, posaqërisht nëse punohet pa vizion, shpesh na largon prej saj. Këto reflektime e kanë shtyrë Mirëjetën të kërkojë një gjuhë ku arti, ambienti, njeriu dhe arkitektura takohen, duke krijuar ura që rikthejnë njeriun te mjedisi natyror. Ky koleksion eksploron nëndijën — aty ku arti bëhet gjuhë e pavetëdijes, ku shtresat e ngjyrës flasin për kujtesën e brendshme, ku drita dhe errësira takohen, ku materiali bëhet frymë, dhe ku njeriu ballafaqohet me origjinën e vet. Në tekstura që ngjajnë me gjurmë të lashta, arti kërkon të rikthejë lidhjen me natyrën, me dheun dhe me dimensionin e thellë të ekzistencës. Çdo formë pasqyron hijën e saj — dhe ky cikël pikturash fton të dëgjojmë në heshtje zërin e brendshëm dhe të rikujtojmë rrënjët tona. Përmes formave primitive dhe relievit organik, në momentin që kujtojmë vetveten krijohet ndjesia e një lindjeje të re — një proces ku e vjetra nuk zhduket, por transformohet. Çdo shtresë është kujtim, dhe çdo gjurmë mbart potencialin për të sjellë transformimin e Rilindjes. Çdo vepër e ciklit OrigiNova flet për një proces: nga thellësia e pavetëdijes, te zgjimi, te transformimi dhe deri te rikthimi tek origjina.
Thellësia e Gjumit shënon pikën ku gjithçka nis në heshtje. Këtu materia është ende e papërcaktuar, e mbështjellë me errësinë e butë të pavetëdijes. Është faza ku forma nuk e di ende çfarë është — vetëm pulson si një kujtim i lashtë që pret të zgjohet. Ky cikël përfaqëson terrenin e parë të Origjinës, ku impulset e para formohen në brendi. Shtresat lëvizin ngadalë, duke rikujtuar se çdo transformim fillon prej një hapësire të thellë dhe të paprekur.
Në Ciklin e Zgjimit, pavetëdija fillon të lëvizë. Një impuls i brendshëm çan qetësinë dhe forma fillon të marrë drejtim. Ngjyrat hapen si dritë e parë që kërkon rrugën e vet drejt sipërfaqes. Ky cikël flet për lindjen e vetëdijes — për momentin kur diçka brenda nesh fillon të marrë formë, të shfaqet dhe të kërkojë hapësirën e vet. Është faza ku çka ka qenë e fshehur nis të bëhet e dukshme.
Rilindja është kthimi te origjina — te qendra e brendshme ku çdo transformim merr frymë. Këtu kujtesa ngrihet si ishuj të fshehtë në ujërat e nëndijes, dhe materia fillon të zgjedhë formën e saj. Ky cikël përfaqëson momentin e rikthimit te vetja, aty ku e vjetra nuk zhduket, por ripërpunon veten dhe shfaqet në një mënyrë të re. Rilindja është dialog i heshtur midis kujtesës, trupit dhe natyrës.
Cikli i Transformimit tregon lëvizjen e brendshme që ndryshon materien. Shtresat hapen, uji lëviz, ajri çan ngadalë formën — derisa krijohet një trup i ri. Këtu errësira shndërrohet, drita rikthehet, dhe procesi i rilindjes mbyllet me një formë të re. Është faza ku gjithçka që ka ndodhur brenda bëhet e dukshme në sipërfaqe.